کد مطلب:119162 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:122

محمد محیی الدین عبدالحمید، استاد دانشگاه الازهر مصر











نهج البلاغه كتابی است كه در آن چشمه های بلاغت و فنون آن گردآمده و برای كسی كه در آن می نگرد، اسباب فصاحت مهیا و میوه ی رسیده آن در دسترس است، چرا كه آن از سخنان فصیح ترین انسان ها بعد از پیامبر اكرم است و آن كلمات از قدرتمندترین و برترین انسان از لحاظ منطق و استدلال، نشات گرفته و آن عبارات از كسی است كه صاحب اختیار لغت عرب است و هرگونه اراده كند آن را می گرداند. حكیمی كه حكمت از بیانش جاری می شود و خطیبی كه سحر بیانش دل را مالامال می كند. عالمی كه از رهگذر آمیزش با رسول الله و نوشتن وحی الهی و با شمشیر و زبان، از زمان كودكی، در راه دین دفاع كردن، او را برای چنین كاری

[صفحه 84]

آماده ساخت.[1].


صفحه 84.








    1. شرح نهج البلاغه، عبده، ص 1.